ΕΛΛΑΔΑ

Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΙΟΣ

ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΙΟΣ



Είναι ένα από τα σημαντικότερα και συγχρόνως αρχαιότερα ιερά της Αθήνας. Ένας πρώτος ναός αφιερωμένος στη λατρεία του Δία υπήρχε ήδη από τις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα. Την περίοδο της τυραννίας των Πεισιστρατειδών αποφασίστηκε η ανέγερση ενό
ς μεγάλου ναού, ανάλογου με αυτούς που είχαν ανεγερθεί εκείνα τα χρόνια στη Μ. Ασία. Οι εργασίες της ανέγερσής του ουδέποτε αποπερατώθηκαν και φαίνεται ότι η κατασκευή εγκαταλείφθηκε σε ένα πολύ πρώιμο στάδιο. Πιθανόν η εγκατάλειψη του φιλόδοξου αυτού έργου είχε να κάνει με την εγκαθίδρυση του δημοκρατικού πολιτεύματος στην Αθήνα και με τις μεταρυθμίσεις του Κλεισθένους. Οι Αθηναίοι ενδεχομένως να μην ήθελαν να τελειώσουν ένα έργο που θα συνδεόταν αναπόφευκτα με τους τυράννους. Αργότερα την εποχή των Μηδικών, μέρος του οικοδομικού υλικού του ενσωματώθηκε στο αμυντικό τείχος της Αθήνας που ανέγειρε ο Θεμιστοκλής. Σφόνδυλοι που αποδίδονται σ’ αυτόν τον πρώτο ναό έχουν ανακαλυφθεί από τους αρχαιολόγους, με διάμετρο σχεδόν διόμισυ μέτρα. Ο ναός λοιπόν προοριζόταν να έχει τέτοιο μέγεθος, που θα επισκίαζε όλους τους άλλους μεγάλους ναούς της εποχής.
Οι εργασίες για ανοικοδόμηση του ναού επαναλήφθηκαν ύστερα από αρκετούς αιώνες με χρηματοδότηση ενός Έλληνα ηγεμόνα της Ανατολής, του βασιλιά της Συρίας Αντιόχου Δ του Επιφανούς (175-163 π.Χ.), ο οποίος θέλησε να μείνει με αυτόν τον τρόπο στην ιστορία. Τα νέα σχέδια εκπόνησε ο Ρωμαίος αρχιτέκτονας Κοσσούτιος. Γνωρίζουμε ότι ο ναός δεν είχε τελειώσει μέχρι το θάνατο του Αντιόχου και ο Βιτρούβιος αναφέρει ότι ήταν υπαίθριος, δηλ. χωρίς στέγη, γεγονός ίσως που εξηγείται από το μέγεθός του και τους περιορισμούς που αντιμετώπιζε η αρχιτεκτονική της εποχής στη ζεύξη μεγάλων αποστάσεων. Αναφέρεται ότι κατά τη λεηλασία της Αθήνας από το Ρωμαίο στρατηγό Σύλλα το 86 π.Χ., αφαιρέθηκαν κίονες από το μνημείο και μεταφέρθηκαν στη Ρώμη όπου ενσωματώθηκαν στην κατασκευή του ναού του Διός Καπιτωλίου.
Το μνημείο θα εγκαταληφθεί για δύο ακόμα αιώνες, πριν τελικά αναλάβει την αποπεράτωσή του ο Αδριανός, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας που τόσο αγάπησε την Αθήνα. Το έργο περατώθηκε μέσα σε πέντε χρόνια και στα εγκαίνιά του παραβρέθηκε και ο ίδιος ο αυτοκράτορας. Ο ναός ήταν κορινθιακός δίπτερος και στο εσωτερικό του σηκού ήταν στημένο ένα κολοσσιαίων διαστάσεων χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός μαζί με έναν αδριάντα του Αδριανού, που λατρεύτηκε και αυτός σαν θεός από τους Αθηναίους, μέσα στον ίδιο ναό. Ο Αδριανός χρηματοδότησε επίσης και τον πολύ καλά διατηρημένο μέχρι σήμερα μεγάλο ορθογώνιο περίβολο του ναού και τον ενίσχυσε με αντιρρίδες.
Ο ναός είχε συνολικά 104 κίονες από τους οποίους σήμερα σώζονται μόλις 13. Ο ένας εξ αυτών βρίσκεται πεσμένος στο έδαφος κατακερματισμένος σε σφονδύλους, από μία τρομερή θύελλα το 1852. Ο ναός κατέρρευσε στην Ύστερη αρχαιότητα πιθανόν από τους ισχυρούς σεισμούς του 4ου και 5ου αιώνα μ.Χ. Για πολλούς αιώνες κατά το Μεσαίωνα οι κάτοικοι έλιωναν στην φωτιά τα μάρμαρα του ναού για την παρασκευή ασβέστη. Στους τελευταίους χρόνους της Τουρκοκρατίας πάνω στο επιστύλιο του ναού εγκατέστησε το κελί του ένας μοναχός, γνωστός ως Στυλίτης. Τα απομεινάρια του κελιού του αποτυπώνονται σε γκραβούρες περιηγητών και ήταν ορτατά μέχρι την εποχή του βασιλιά Όθωνα.

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More