Ένας από τους πιο όμορφους μύθους της Ελληνικής Μυθολογίας, σε ότι έχει σχέση με την Κρήτη, είναι ο Μύθος για τον Τάλω
.Το ίδιο το όνομα από μόνο του καταδεικνύει την υπερβατική καταγωγή του, εφόσον ο Δίας στην Κρήτη αποκαλούνταν Ταλλαιός, όπου στην αρχαία κρητική διάλεκτο « ταλως » ονομαζόταν ο ήλιος, σύμφωνα με τις περιγραφές του Ησύχιου.
Ο Τάλως ήταν ένα γιγάντιο χάλκινο δημιούργημα, ένας φύλακας του πανέμορφου από όλες τις απόψεις νησιού της Κρήτης, το οποίο σύμφωνα με τον Απολλώνιο κατασκευάστηκε από τον θεό Ήφαιστο και δόθηκε ως δώρο στον Μίνωα για να προστατεύει την Κρήτη από τους εχθρούς της.
Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος αναφέρει ότι ο Τάλως ήταν ένα δώρο του Δία προς την Ευρώπη για να φυλάει την ίδια και τα παιδιά της, που γεννήθηκαν από την ερωτική τους σχέση. Η Ευρώπη κατόπιν το χάρισε στον Μίνωα.Ο Πλάτωνας παρουσιάζει τον Τάλω σαν αδελφό του Ροδάμανθη και του Μίνωα. Οι πηγές αναφέρουν ότι ήταν μια ηλιακή θεότητα ή οποία έφτασε στην Γη και πήρε την μορφή ήρωα, αλλά και κριτή . Αυτό διαφαίνεται από τις πληροφορίες που μας δίνει ο ίδιος ο Πλάτωνας, ο οποίος αναφέρει πως ο Τάλως είχε σαν καθήκον του ανάμεσα στα άλλα να επισκέπτεται τα χωριά της Κρήτης και να εφαρμόζει τον νόμο, ο οποίος ήταν γραμμένος πάνω σε χάλκινες πλάκες. Όλες οι προδιαγραφές του μύθου για τον Τάλω είναι προδιαγραφές ενός υπερφυσικού ρομπότ ή ανδροειδούς: μεγάλη ταχύτητα, τεράστια δύναμη εκτόξευσης βαρών, υγρά μπαταρίας, αυτοθέρμανση.
Επίσης σκοπός του ήταν να αναχωρεί από την βάση του στην Φαιστό και να κάνει τον γύρο του νησιού τρεις φορές την ημέρα καθώς και να εκσφενδονίζει βράχους στα ξένα πλοία που προσπαθούσαν να εισβάλλουν στην Κρήτη ή να βγάζει φωτιά από το σώμα του καίγοντας τους εχθρούς. Εάν σκεφτούμε ότι η ακτογραμμή της Κρήτης είναι γύρω στα 1.000 χιλιόμετρα, τότε θα έπρεπε να τρέχει με 150 χιλιόμετρα την ώρα !
Για κάποιους άλλους ο Τάλως παρουσιάζεται με φτερά σαν συμβολισμός στην ταχύτητα με την οποία έτρεχε γύρω από το νησί.
Χαρακτηριστικός είναι και ο “θάνατος” του Τάλω, όταν από την Κρήτη περνούσαν οι Αργοναύτες ο Ποίας, πατέρας του Φιλοκτήτη, τόξευσε το χάλκινο καρφί στη φτέρνα του Τάλω, το έβγαλε από τη θέση του και χύθηκε ο ιχώρ. Αν αυτά είναι πράγματι στοιχεία ενός μύθου, τότε ο μύθος αναφέρεται σε κάποιο ρομπότ, ίσως από τα πιο εξελιγμένα που κατασκεύασε ο Ήφαιστος.
Διέθετε μία και μοναδική φλέβα, η οποία ξεκινούσε από το λαιμό και κατέληγε στον αστράγαλό του, όπου ένα χάλκινο καρφί ή βίδα έκλεινε την έξοδό της. Μέσα στη φλέβα του Τάλω κυλούσε ο ιχώρ, δηλαδή “το αίμα των αθανάτων”, θείο υγρό που του έδινε ζωή.
Η αναφορά στην χάλκινη κατασκευή του μυθικού ήρωα έχει σχέση και με τις μυθολογικές παραδόσεις που αναφέρουν ότι η τεχνική της δημιουργίας χάλκινων αγαλμάτων που ήταν ήδη γνωστή στην Κρήτη από το 16 αιώνα π.χ.,ειδικά στην Φαιστό, εκεί όπου υπήρχε και η κατοικία του.
Κατά καιρούς υπήρχε αναφορά σε έναν άλλο πρόσωπο της μυθολογίας με το όνομα Τάλως , ο οποίος ήταν ανιψιός του Δαίδαλου και είχε ταλέντο στις εφευρεύσεις- λέγεται πως ανακάλυψε το πριόνι, τον διαβήτη και τον κεραμικό τροχό. ΚΑΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΠΟΣΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΡΥΒΕΙ ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου